Omloop van de Hoogserlei Tielt

Donderdag trok ik, een beetje last minute beslist, toch naar de koers in Tielt. De koers in Tielt is één van de oudste van het land en was al aan zijn 97ste editie toe. Een echte klassieker en dat is het toch nog altijd een beetje. De omloop van de Hoogserlei, blijft altijd een groot en sterk deelnemersveld trekken.

Door het slechte weer de voorbije dagen had ik vooral veel gelopen de laatste dagen. Zondag nog die trail van 24km, dinsdag wat gelopen, maar woensdag vooral ook nog eens vrij zware interval training van 5 x 1200m met de atletiekclub. Ik wist dus dat ik het heel zwaar ging hebben in Tielt, die op zich altijd al een zware opgave is.

Maar het weer dat ze voorspelden was goed en die intensieve prikkel die ik eventueel aan slechts enkele ronden zou overhouden zou mij altijd wel deugd doen voor de wedstrijden die er nog aankomen de volgende maanden. Die koersprikkels kun je niet simuleren op training.

De weersomstandigheden zaten een beetje mee om te kunnen uitrijden en dat deed ik dan ook verrassend gemakkelijk. Althans tot op een 25km van de meet. Vanaf dan kwam ik niet alleen op de bergprijs op de Hoogserlei, maar ook op enkele andere tussenstroken serieus in de problemen. Het leek erop dat ik plots een Vanderpoeleke aan het doen was. Het heeft weinig gescheeld, maar ik was toch blij dat ik de volledige koers kon uitrijden. Dat was toch al geleden van in Beernem. Op de laatste beklimming van Hoogserlei, los ik van het peloton met een 5-tal en word ik 77ste op 110. Een 80-tal renners zouden volledig uitrijden. Dat is een training die pijn deed, maar zeker zal renderen. Daarvoor doe ik het nog steeds bij de EZC.

Dank aan Martine Verfaille voor de foto.