
Na ons verlof, die we vooral gebruikt hebben om eens als gezin op onze plooi te komen was er de koers in de thuishaven van de ploeg te Beernem. Wel beter gekend als een gemakkelijke koers.
Althans dat was vroeger zo maar de laatste 2 jaar is het parcour blijkbaar veranderd. Een toer die ik niet kende. Ik stond met ploegmaat en MTB kopman Bram Huysentruyt aan de start, die, na enkele passages bij de nevenbonden aan zijn debuut toe was bij de EZC.
93 renners meldden zich aan de start en al snel gingen de hemelsluizen open. Het was alweer een snelle omloop, met niets van schifting maar wel voor de helft op hele smalle wegen. Het was dus bij momenten ijzingwekkend gevaarlijk achterin het pak aan deze hoge snelheden (gem. 44,6km/u). Ik kon me snel in het midden van het pak plaatsen, maar voor Bram verging het minder goed. Die bleef, vooral door een gebrek aan ervaring, te ver achterin waardoor hij al vrij snel zag dat mannen voor hem losten, waardoor hij ook vroeg de wedstrijd moest staken.
Ikzelf was vooral gewaar dat dit niet mijn beste jaar is en ik nog veel training nodig heb om weer de oude te worden. Ik volg vrij gemakkelijk maar na anderhalf uur laten de kilometers zich al voelen. Toch kan ik uitrijden als 47ste van de 50 - tal die finishen. Het werd een heel gevaarlijke massaspurt waarin ik mij niet meer moeide.
Dank aan Martine Verfaillie voor de foto.