Al vanaf dat ik de trainingen deftig begon te hervatten begin augustus had ik deze wedstrijd als eerste doel voor ogen. Eigenlijk is dit mijn favoriete wedstrijd en tevens ook over mijn favoriete afstand 14km lopen - 60km MTB - 7km lopen. Een afstand die we maar 2 keer per jaar hebben. De trainingen lopen de laatste weken ook steeds maar beter, dus ik keek wel met al een klein beetje verwachtingen uit naar deze wedstrijd. De weersomstandigheden, weer en parcour, waren ook van dien aard dat ik me niet moest laten verleiden om mee te gaan met iemand, maar ik zou mooi mijn ding kunnen doen. Rustig opbouwen en zien waar het schip strand.
Ook Yannis zou er zijn langste duathlon ooit doen. Er was ook wel een kinderwedstrijd, maar door de gelijke starturen lieten we ons verleiden om Yannis te laten starten in de halve afstand, die samen met ons van start ging. Altijd leuk om samen de opwarming te kunnen doen en ook gemakkelijk voor Pascale om iedereen bevoorraad te houden. Hij was wel serieus nerveus voor de opdracht. Zeker omdat ook onze teambaas Dirk Baert aanwezig was, waardoor hij zichzelf altijd wat extra druk oplegt terwijl dat absoluut niet nodig is.
Ik probeer rustig te starten, maar ik schrik wat van mijn eerste kilometer tijden. Ik weet echt niet wat ik aan kan op een vlakke 14km, weliswaar op een heel oneffen drassig terrein. Het is al een eeuw geleden dat ik nog eens een normale loopwedstrijd mee deed. Ik zie ook dat Yannis en Dirk beiden op achterstand zijn en ik had die eigenlijk bij mij verwacht. Ik was dus zeker goed bezig en dat was dus ook een motivatie om niet te gaan versnellen. Dat was ook best. Want nadat de mannen van de halve afstand van het parcour verdwenen waren, begonnen mijn kilometertijden toch wat te zakken. Ik probeer me niet te forceren, want het moest allemaal nog beginnen.
Yannis blijkt vooral dezelfde tactiek als ikzelf te hebben gevolg. Terwijl Dirk aan zijn inhaalbeweging begint, kan Yannis zich als lichte youngster op het parcour waar kracht toch vaak een bepalende factor is, stand houden. In de 2de run zou hij ook niet meer stil vallen en zelfs nog een plaats kunnen opschuiven. Hij finisht heel content als 28ste op 63 heren. Dirk werd 15de.
Ondertussen was ook ik aan mijn 5 ronden fietsen, goed voor dik 60km, begonnen. Door de regen kwam het parcour steeds zwaarder. Ik begon rustig. Eerst wat eten alvorens we de motor helemaal laten aanslaan, want de 14km lopen hadden toch al een serieuze aanslag op mijn gestel gepleegd. Toch haal ik direct atleten in. Ik zat rond plaats 45. Het parcour gaat me perfect af en ik schuif wonderbaarlijk heel snel op. Ik jeun me rot.
In de 3de ronde maak ik toch nog eens tijd om wat te eten alvorens ik aan de 2de helft begin en mij eens helemaal laat gaan. Helaas gaat het in de 5de ronde verkeerd. Op een plaats waar ik een gedubbeld renner wil passeren op een moeilijkere plaats trap ik mijn ketting kapot. Wat een frustratie, zeker omdat ik vandaag nu toch net wel iets te veel geconfronteerd ben met atleten die het na 3 keer mooi vragen nog niet begrepen hebben om eens plaats te maken. Ik laat het verder niet meer aan mijn hart komen. Ik was wel tot op een 10 de plaats gekomen, maar ik onthou vooral weer eens het genot van een goede dag te mogen hebben gehad. En de leute met het ganse gezin, want dat was echt een topper ons weekend in Reusel!
- Log in to post comments
